Theresia Verschraegen - Souvenirs de mon frère Joseph / Ook in 't Nederlands

[In het Nederlands: onder de tekst in het Frans]

Nous laissons la plume à Theresia, la soeur cadette de Joseph Verschaegen "de la Fermette", qui s'en est allé ce 8 juillet 2020.

C'est vrai, Jozef, c'était un doux frère, mon frère préféré. Parfois trop bon, je l’ai si souvent remarqué !
Il est né le 17 mai 1950
Nous vivions à Heist, près de Knokke.
Nous étions 7 enfants, 2 filles et 5 garçons.
Jozef a fréquenté une école de pêche et une école de charpentier à Heist.
Nos parents avaient un salon de coiffure. Ils ont aussi exercé cette activité pour des marins sur les bateaux. 

Jozef et moi nous jouions toujours ensemble...
Aux Indiens. Dans un petit bois à Heist. Le rôle des Indiens était tenu par mes frères et leurs amis. Moi j’étais la squaw, et je me souviens que chaque fois ils m’attachaient à un arbre après une longue poursuite.

On prenait aussi tellement de plaisir à imiter les pompiers et l’ambulance ! Sur l'avenue du Cardinal Menge, s'il vous plaît: les gens nous regardaient. 
Joseph m'a aussi appris à tirer avec une fronde et à siffler. Comme un garçon ! C’est vrai qu’à l’époque j’étais plus un garçon qu’une fille. Mais que voulez-vous, avec tous ces frères!

Je l’ai aidé une fois, j’étais encore une petite, fille, et je ne l’oublierai jamais. Il y avait un groupe de garçons qui l’avaient battu. Moi, qui avais quatre ans de moins que lui, j’ai sauté au milieu du gang pour le sauver. Il l'a souvent dit : j’ai été son sauveur.

Encore ceci. Notre mère était à l’hôpital et je suis rentrée à la maison en fin de soirée.
Dans tout le salon de coiffure et les chambres il y avait comme une épaisse brume : c’était une fuite de gaz.
Bertrand, Donaas et Jozef s'étaient endormis après une longue promenade.
Je les ai alors sauvés tous les trois. J’ai coupé le gaz, je les ai traînés, j'ai ouvert les fenêtres.
Heureusement, les pompiers et les médecins n'ont pas dû venir.

C'est aussi lui qui a pris soin d'une belle Sinterklaas (St-Nicolas) dans mon enfance.
Il est entré et a jeté des biscuits, des oranges et des mandarines. Pour nous immédiatement une grande fête !
À un moment, parce que nous pensions avoir entendu quelque chose, nous sommes montés au grenier, lui avec un marteau, moi avec une pince.
Heureusement, il y avait eu une fausse alerte...
J’ai aussi beaucoup de souvenirs de quand il me conduisait sur sa moto au Meifoor à Bruges.
Nous formions une bonne équipe ensemble.

Plus tard, j’ai été l’écouter chez Depré dans la cave. Et aussi au Speelman quand il y avait une festivité à Heist aan zee.
Et donc il y a beaucoup de ces belles choses qui resteront avec moi et je me souviendrai toujours de lui avec amour.

Je sais maintenant que Joseph se repose, il va beaucoup me manquer, mais heureusement je le reverrai quand mon tour viendra.

Theresia Verschraegen 

*****************************************
*****************************************

Jozef is geboren op  op 17 mei 1950 in het Sint-Anna moederhuis in Brugge die inmiddels
zijn deuren hebben gesloten.
Jozef was één van mijn lievelingsbroer omdat we veel dingen samen deden.  Soms merkte ik vaak op dat hij veel te goed was.
Wij waren thuis met 7 kinderen, 2 meisjes en 5 jongens.

We woonde in Zeebrugge waar onze ouders een kapperszaak hadden.
Het was toen de enigste kapsalon van in Zeebrugge.
Ze knipten niet alleen de haren van de mensen die naar hun kapperszaak kwamen, maar ze gingen ook op de vrachtschepen haren knippen van  zeelui die al weken op zee vaarden. Mijn ouders hebben ook de oorlog meegemaakt.
Later verhuisden we naar de badplaats en vissersdorp Heyst Aan Zee een badplaats vlakbij Knokke.
In Heyst zijn we twee keer verhuisd. 1 keer naar de Nicolas Mengélaan
En de tweede verhuis was naar de Kerkstraat 61 – 63 schuin tegenover de kerk .
Nu heet de badplaats Knokke- Heist.

Eerst heeft Jozef bij de Fréres van Sintjozefinstituut gezeten in Heist.
Later heeft Jozef op de visserschool en een timmerschool gezeten in Heist aan zee. Hij deed dat beide heel graag.
Hij was een goede timmerman. Maar hij kon meerdere dingen goed. Hij wat een echte stielman.
Jozef heeft ook gevaren op gewone vissersboten maar ook op grote sleepboten

Als kind zijn de speelde ik altijd met Jozef en nog een paar broers en wat vriendjes(in) uit de straat
Zo speelden we ook altijd Cowboys en indiaantje in het bosje van Heist. Jozef was het opperhoofd.
De rol van de indianen (native) werd gespeeld door mijn broers en hun vrienden.
Ik was de squaw en ik werd vaak gevangen genomen door een lange achtervolging. Ik weet nog goed dat ze me altijd aan de boom bonden.
En degene die voor indianen (native) speelden maakte dan dans sprongetjes rond me heen..

We hadden ook altijd heel veel plezier met het imiteren van de brandweerlieden en de ambulance in de Nicolas Mengélaan de mensen keken altijd naar ons.
Ik  was destijds meer een jongen dan een meisje. Maar wat wil je, met al deze broers!

Ik was ook de redder en held voor mijn broer Jozef.
Ik heb mijn broer één keer geholpen, toen was ik nog een klein meisje, ik zal het nooit vergeten.
Er was een groep jongens die mijn broer sloegen, ze stonden allemaal rond hem.
Ik, die vier jaar jonger was dan hij,  sprong midden op de hele  bende om hem te redden.
Hij zei het vaak:"  dat ik zijn redder was".

En nog zoiets moois. Onze moeder lag in het ziekenhuis en ik kwam eens laat op een avond thuis.
Door de hele kapsalon en de slaapkamers ging onder een dikke mist van rook en gas.
Jozef, Donaas en Bertrand  hadden wulloks  gekocht en ze gingen die koken,  maar vielen  in slaap tijdens het koken van de wulloks.
Half bedwelmd heb ik  ze alle drie gered. Ik heb het gas uitgezet en de ramen open gezet, Ik heb ze alle drie naar buiten gesleept.
Gelukkig hoefden de brandweerlieden en dokters niet te komen. Ze hebben toen veel geluk gehad..

Jozef  was ook degene die ervoor zorgde dat we een mooie sinterklaas hadden toen we nog klein waren.
Hij kwam binnen en gooide koekjes (pic nic koekjes), sinaasappels en mandarijnen midden in de kamer naar ons.
Voor ons meteen een groot feest!
Op een gegeven moment, omdat we dachten dat we iets hoorden, toen gingen samen naar de zolder, hij met een hamer, ik met een tang. Gelukkig was het vals alarm...

Ik heb ook mooie herinneringen wanneer hij mij meenam op zijn motor naar de Meifoor in Brugge.
We waren samen een heel goed team.

Jozef ging vroeger ook vaak op stap met  de Kavijaks (2005) die ook in Heist woonde in de kleine vissershuisjes.
Het was een vissersfamilie.
Ze hebben later van de Kavijaks is een vijfdelige Vlaamse dramareeks geregisseerd door Stijn Coninx, vrij naar het boek van Jozef Vantorre.  
Kavijaks verhaalt de jeugdjaren van Vantorre in Heist.

Maar Jozef had veel vrienden, teveel om allemaal op te noemen.
Ik heb mooie herinneringen aan Jozef die ik nooit zal vergeten.
Ik weet nu dat Joseph rust heeft, bij zijn twee andere broers en mijn ouders, ik zal hem heel erg missen, maar gelukkig zie ik hun weer als ik aan de beurt ben.

Je zusje,
Theresia

Article en relation: RIP Joseph Verschraegen 08.07.2020
https://www.ardenneweb.eu/reportages/rip-joseph-verschraegen-la-roche-ho...